Elke persoon die ten onrechte in voorlopige hechtenis wordt genomen en voldoet aan de opgesomde voorwaarden kan aanspraak maken op een vergoeding. Onder voorlopige hechtenis wordt ook de modaliteit van het elektronisch toezicht begrepen. 

Voorwaarden

Artikel 28 van de wet van 13 maart 1973 vermeldt vier gevallen waarbij men aanspraak kan maken op een vergoeding: 

• indien men bij een in kracht van gewijsde gegane (dit is een volledig definitieve) rechterlijke beslissing rechtstreeks of onrechtstreeks buiten de zaak is gesteld,
• indien men, na een beschikking of een arrest van buitenvervolgingstelling te hebben bekomen, het bewijs levert dat er gegevens voorhanden zijn waaruit de onschuld blijkt,
• indien men aangehouden werd of in hechtenis gebleven is nadat de strafvordering was verjaard,
• indien men een beschikking of een arrest van buitenvervolgingstelling heeft bekomen waarbij uitdrukkelijk is vastgesteld dat het feit dat tot de voorlopige hechtenis aanleiding heeft gegeven, geen misdrijf is.

Bovendien wordt er enkel een vergoeding toegekend wanneer de voorlopige hechtenis meer dan 8 dagen heeft geduurd en mag deze niet te wijten zijn aan de persoonlijke gedraging van de persoon die in voorlopige hechtenis werd genomen. Vooral deze laatste voorwaarde strooit vaak roet in het eten.

Berekening van de schade

Wat de omvang van de eventuele schadevergoeding betreft: deze wordt naar billijkheid begroot, waarbij rekening gehouden wordt met alle omstandigheden van openbaar en privaat belang. De toekenning gebeurt aldus, zowel voor de materiële als voor de morele schade, naar het vrije oordeel van de minister van Justitie.