Medewerkingsplicht

Artikel 88quater Sv. voorziet in een medewerkingsplicht: de onderzoeksrechter kan eenieder van wie hij vermoedt dat hij een bijzondere kennis heeft van het informaticasysteem dat het voorwerp uitmaakt van een zoeking, verplichten inlichtingen te verstrekken over de werking ervan en over de wijze om er toegang toe te verkrijgen.

In 2020 beslisten zowel het Hof van Cassatie als het Grondwettelijk Hof dat dergelijke medewerkingsplicht niet in strijd is met het vermoeden van onschuld.

Wie deze medewerking weigert, pleegt daarmee een misdrijf en kan dus, afhankelijk van de situatie, gesanctioneerd worden als volgt:

• Bij een weigering tot het verlenen van de medewerking, kan er een geldboete worden opgelegd van 100 tot 30.000 EUR;
• Indien de gevorderde medewerking de uitvoering van een misdaad of wanbedrijf kan verhinderen, of de gevolgen ervan kan beperken, kan bij een weigering tot het verlenen van deze medewerking een gevangenisstraf van één tot vijf jaar en/of een geldboete van 500 tot 50.000 EUR worden opgelegd;

Voorwaarden

Evenwel dient er aan een aantal voorwaarden voldaan te zijn alvorens men zich effectief strafbaar maakt aan de weigering om toegangscodes te verstrekken. 

• De plicht om de toegangscode van een gsm te geven kan enkel worden afgedwongen op bevel van een onderzoeksrechter, zijnde een onafhankelijke en onpartijdige rechter. Dit wil dus zeggen dat wanneer de politie erom vraagt, een verdachte niet kan verplicht worden de codes te geven.
• De gsm moet al opgespoord of gevonden zijn. 
• De verdachte moet de toegangscodes “zonder redelijke twijfel” kennen. 
• Er dienen aanwijzingen van schuld te zijn vastgesteld ten aanzien van de verdachte. 
• De gevraagde informatie dient proportioneel te zijn met het onderzoek naar de feiten. 
• De informatieplicht houdt enkel de toegangscode zelf van de gsm in.